Lubisz Tokio Hotel? Jeżeli Nie To Zapraszam Serdecznie !

[Brod.pl]

Czy można dyskryminować kogoś za jego wiek lub wygląd? Nie. Czy można naśmiewać się z czyjegoś stylu grania albo życia? Nie. Czy wolno krytykować gusta innych ludzi? Nie. 3 x nie. A jednak w momencie, kiedy widać jak na dłoni, że ktoś nie wygląda, nie zachowuje się, ani nawet nie myśli tak jakby chciał, a raczej tak, jak musi, to już robi się przykro. Żeby nie powiedzieć - żałośnie. Dziecinny zespół Tokio Hotel rodem z Niemiec to dość osobliwy przypadek działalności tzw. "badań rynku" polegających na sprawdzeniu czego ludziom brakuje i możliwie najszybszym podaniu im tego do masowej konsumpcji. I tak też jest w tym przypadku. Widocznie zbuntowanym przedszkolakom zza zachodniej granicy brakowało jakiegoś arcyautorytetu. Postanowiono im zatem dostarczyć coś, co będzie wyglądało i brzmiało na straszne oraz zbuntowane.

Tokio Hotel jedynie tak wygląda. A raczej udaje. Nie ma tutaj ni krzty powagi i widzi to chyba każdy z dowodem osobistym. Swoją drogą, zastanawia mnie co myślą sobie niemieccy fani Rammsteina słysząc wydzierającego się w "Gegen Meinen Willen" dzieciaka. Krzyczącego jak rozwydrzony bachor w piaskownicy, daleko od jakiegoś stylistycznego kanonu. I tylko tytuł (przeciw mojej woli) wskazuje, że chłopcy chcą być jak najbardziej punkowi. Jeśli jednak przeciwstawić im chociażby nowoczesny punk spod znaku Arctic Monkeys to widać z jak wielką błazenadą mamy do czynienia. Na przykład takie tytułowe "Schrei" w swoim wejściu do refrenu "nein, nein, nein, nein" bardziej pasuje mi do jakiegoś podkładu w stylu "Jennifer Lopez feat. ktośtam" na prowadzeniu w niemieckiej MTV niż czegokolwiek co mogłoby zostać nazwane ciężkim brzmieniem.

Trochę to nudne tak ciągle krytykować jakiś zespół. Ale w momencie kiedy słyszę jak młodziutki wokalista prawie rozpłakuje się z bólu kończąc swoje "Schrei" to robi mi się smutno. Kto ich zmusił do czegoś takiego? Czemu udają, że grają punk, a momentami i hardcore, skoro perkusista daje radę jedynie w wolniejszym "Rette Mich"? Potrzeby rynku i zwykła komercja. Brak autentyczności w tym co grają. To przecież widać jak na dłoni. Ostatnio zresztą natknąłem się na jakiś kolorowy tygodnik dla Pań, w którym dodatkiem była płyta Tokio Hotel właśnie. I może niech ten właśnie, jakże nie wymagający komentarza, tragicznie komiczny fakt, będzie zakończeniem.

[iwan]